آسیب های لیگامان صلیبی خلفی(PCL)

دکتر سید تقی نوربخش – متخصص ارتوپدی، فلوشیپ آرتروسکوپی زانو و شانه از آلمان، فلوشیپ تعویض مفصل زانو از اتریش

آناتومی:
لیگامان صلیبی خلفی از قسمت قدامی خارجی کوندیل داخلی استخوان ران (فمور) در ناحیه شکاف بین کوندیلی منشاء می گیرد و به ناحیه پلاتوی استخوان درشت نی ( تیبیا) متصل می شود. لیگامان صلیبی خلفی تقریبا دوبرابر پهن تر و دو برابر نیز قوی تر از لیگامان صلیبی قدامی (ACL ) می باشد و در نتیجه آسیب های این لیگامان کمتر از لیگامان صلیبی قدامی دیده می شود. لیگامان صلیبی خلفی از دو بخش قدامی خارجی و خلفی داخلی تشکیل شده است که بخش قدامی خارجی این لیگامان بزرگتر و قوی تر از بخش دیگر است. لیگامان صلیبی خلفی مانند سایر لیگامان ها باعث پایداری زانو می شود و از عقب رفتن درشت نی ( تیبیا) به سمت عقب جلوگیری می نماید.

مکانیسم:
شایعترین مکانیسم آسیب لیگامان صلیبی خلفی افتادن بر روی زانو می باشد در حالی که پای فرد خم شده است. همچنین ضربه شدید به قسمت قدامی ساق پا و همچنین تصادف ماشین به طوری که زانو با داشبورد تصادم نماید نیز از سایر علل آسیب این لیگامان می باشد.

علائم:
درد شدید در ناحیه زانو و تورم دو علامت شایع هستند. بیمار محدودیت حرکات زانو می شود.
معاینات:
در معاینه SAG Sign دیده می شود یعنی استخوان درشت نی به عقب متمایل گشته است و یک فرورفتگی در زانو پدیدار می شود.

همچنین تست کشویی خلفی یا همان Posterior Drawer Test مثبت می گردد. در این تست معاینه کننده با نشستن بر روی پای بیمار، ساق را بی حرکت می نماید و با دست استخوان درشت نی را به عقب هل می دهد. به عقب رفتن این استخوان می تواند نشانه پاره بودن این لیگامان باشد.

تشخیص:
یکی از بهترین تکنیک های تشخیصی استفاده از MRI می باشد که پارگی این لیگامان به وسیله ان قابل تشخیص است.

درمان:
انتخاب نوع درمان بستگی به عوامل مختلفی دارد و پزشک متخصص ارتوپدی با توجه به این شرایط نوع درمان را انتخاب می نماید. درمان این آسیب از درمان های فیزیوتراپی تا جراحی متفاوت است. در درمان جراحی هدف اصلی بازسازی لیگامان است و در درمان های بازتوانی هدف اصلی کاهش درد و تورم، ارتقاء دامنه حرکتی و تقویت عضلات اطراف زانو به ویژه عضله چهار سر رانی می باشد.